Η αλληλεπίδραση λύκων και κυνηγετικών σκύλων μελετήθηκε στον κεντρικό Έβρο την περίοδο 2019-2020 σε μια μεγάλη έκταση που περιλάμβανε το Εθνικό Πάρκο δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου, την κοιλάδα του Δερείου, τις περιοχές Κίρκη, Άβαντα, Τραϊανούπολη έως και την περιοχή Λαβάρων και Ασβεστάδων. Βασικοί άξονες της μελέτης αποτελούσαν  η εκτίμηση και κατανομή του πληθυσμού των λύκων στην περιοχή έρευνας, η τροφική ανάλυση της δίαιτας των λύκων και η διερεύνηση των επιθέσεων σε κυνηγετικά σκυλιά μέσω δια ζώσης συνεντεύξεων με κυνηγούς.

Τα πιο σημαντικά αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν  ότι σε αυτή την περιοχή κινούνταν 59-67 λύκοι που σχημάτιζαν 9 διακριτές ομάδες λύκων εκ των οποίων οι 7 ήταν αναπαραγωγικές αγέλες.  Την  κύρια τροφή των λύκων στην περιοχή αποτελούσε κυρίως το ζαρκάδι (48%) και ακολουθούσε το αγριογούρουνο (25%) και τα κτηνοτροφικά ζώα (22%), ενώ τα σκυλιά αποτελούσαν μικρό ποσοστό της δίαιτας τους (1,9%).

Κατά  την περίοδο 2005-2020 καταγράφηκαν 110 περιστατικά αλληλεπίδρασης λύκων με κυνηγετικά σκυλιά βάσει των πληροφοριών που αναφέρθηκαν  από 56 κυνηγούς που έλαβαν μέρος στην έρευνα μέσω συνεντεύξεων, εκ των οποίων το 80% ήταν θανατηφόρα. Η συχνότητα απωλειών κατά μέσο όρο ήταν 1 σκύλος ανά κυνηγό και ανά δεκαετία. Η μελέτη παρουσιάζει πολλά ακόμη αποτελέσματα μέσω συνθετικών αναλύσεων και αξίζει να αφιερώσει κάποιος που ενδιαφέρεται, χρόνο να τα διαβάσει, καθώς θα ενημερωθεί  για  την επίδραση πολλών παραγόντων που σχετίζονται με τα επίπεδα επιθέσεων όπως η φυλή και το μέγεθος των κυνηγόσκυλων, το τοπίο, η κτηνοτροφία και η αντίδραση των κυνηγών σε προσεγγίσεις λύκων, καθώς και τη σχέση των περιστατικών με τα περιστατικά παράνομης χρήσης δηλητηριασμένων δολωμάτων.